Hadi git çocuk

Işıklarda bekleyen çocuk. Hadi git evine. Artık yasak çalışman. Bakanlık açıkladı; bilmiyorsun. Çocuklar bundan böyle sanat, kültür ve reklam faaliyetleri dışında çalıştırılmayacak. O da 5 saati geçmeyecek.

Hadi git çocuk; dön evine… Baban mı döver? Zaten kömür de mi kesildi? Ah be çocuk baban ne iş yapıyor? Ne diyorsun? Bütün gün kahvede oturup, annenin temizlikten, senin ve kardeşlerinin de sokaktan gelen parasını mı yiyor?

Ne dedin be çocuk? Ama yasak çalışman. Ne diyorsun? Okulu da mı bıraktın? Neden? En küçük kardeşin okusun diye demek. Peki çocuk ne yapacaksın? Bundan böyle çalışman yasak.

Yok öyle ışıklarda mendil satmak, camları silmek. Demek daha önce bir terzinin yanındaydın ve o da dükkânı kapatınca sokakta kaldın öyle mi? Peki şimdi ne olacak? ‘Eve gitmem; dayak var’ diyorsun. Sokakta kalamazsın ‘kanun’ el vermiyor.

‘Kanun dövmez’ mi dedin çocuk? Peki ama hayallerin ne olacak? Sen de okuyup, büyük adam olmak istemez miydin? Demek çalışmaz baban 5 kardeşinle birlikte sizi ortada koyuyor öyle mi?

Hangi şehirde yaşıyorsun çocuk? Ne demek ‘ne önemi var?’ Kuzeyde güneyde, doğuda batıda ve de ülkenin tam göbeğinde durumun aynı öyle mi çocuk? Ama ‘çok çocuk yapın’ diyorlar. Desteklediklerini söylüyorlar çocuk.

Demek ne gelen para işe yarıyor, ne geleni görüyorsunuz öyle mi çocuk? Ah be çocuk! Ne yapacaksın peki bu durumda? Anlamadım; evden mi kaçacaksın? Bunu aklına bile getirme çocuk.

Dışarılar senin gibi kaçan çocuklarla dolu. Onların başlarına neler geldiğini bilsen böyle düşünmezsin çocuk. ‘Baba dayağından iyi midir’ dedin. Öyle deme be çocuk! Hadi sıkma canımı… Git evine, artık burada çalışamazsın çocuk.

Bu ülkeyi yönetenler bir türlü şunu anlamadılar. Kanunlar, düzenlemeler hayatın gerçekleriyle örtüşmüyorsa ve bir de üstüne gerekli denetim yapılmıyorsa, sonuç da ‘mış gibi yapıp’ sorumluluğu üzerinden atmaktan öteye geçemiyor.

Eğer insanınıza gelecek kurmuyorsanız, onların eğitimini, yaşamını güvence altına almıyorsanız, kimi zaman ebeveyn şiddetiyle, kimi zaman da sokağın acımasızlığıyla başbaşa bırakıyorsanız; ‘siz hiçbir işe yaramıyorsunuz’ demektir.

Aksine ‘üç cocuk’ diye tutturduğunuz her gün, gelecek yaratmadığınız bunun gibi çocukları sokağa itiyorsunuz; onlara erken bir hayat dersi verip, topluma nefretle dolduruyorsunuz demektir.

Hadi git çocuk… Sen bakma bana. Konuşuyorum öyle kendi kendime. Nasılsa anlamazlar. Dinlemiyorlar ki, anlasınlar. Merak etme onlar mühendis ağabeylerini, ablalarını da terörist diye suçladılar. Durma çocuk… Hadi git… Çünkü artık durmak da yasak.

Çetin Ünsalan

ulusalkanal.com.tr